การดำเนินคดีพิเศษที่ 52/2548 กรณีการหายตัวไปของนายสมชาย นีละไพจิตร

การดำเนินคดีพิเศษที่ 52/2548 กรณีการหายตัวไปของนายสมชาย นีละไพจิตร

ตามที่กรมสอบสวนคดีพิเศษได้ดำเนินการสอบสวนคดีพิเศษที่ ๕๒/๒๕๔๘ กรณีการหายตัวไปของนายสมชาย นีละไพจิตร เป็นคดีพิเศษตามมาตรา 21 วรรคหนึ่ง (2) ประกอบมาตรา 10 (3) โดยมีพนักงานอัยการร่วมสอบสวนตามมาตรา 32 แห่งพระราชบัญญัติการสอบสวนคดีพิเศษ พ.ศ. 2547 ซึ่งต่อมากรมสอบสวนสอบสวนคดีพิเศษได้มีความเห็นทางคดีควรให้งดการสอบสวน ตามความเห็นของคณะพนักงานสอบสวนคดีพิเศษ และต่อมาสำนักงานอัยการพิเศษฝ่ายคดีพิเศษ 1 สำนักงานอัยการสูงสุด พิจารณาสำนวนการสอบสวนแล้วได้มีคำสั่ง “ให้งดการสอบสวน หากต่อมารู้ตัวผู้กระทำผิดให้พนักงานสอบสวนทำการสอบสวนต่อไปได้” และตามที่คุณอังคณา นีละไพจิตร ได้ยื่นหนังสือต่อกรมสอบสวนคดีพิเศษในประเด็นที่เกี่ยวข้อง นั้น

กรมสอบสวนคดีพิเศษขอชี้แจงรายละเอียด ดังนี้

1) คดีดังกล่าวถือว่าเป็นคดีประเภท “ไม่ปรากฏว่าผู้ใดเป็นผู้กระทำผิด” ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 140 ซึ่งบัญญัติว่าเมื่อผู้รับผิดชอบการสอบสวนเห็นว่า การสอบสวนเสร็จแล้วให้ส่งสำนวนไปยังพนักงานอัยการ พร้อมทั้งความเห็นที่ควรให้งดการสอบสวน และกรณีคดีเช่นนี้ กรมสอบสวนคดีพิเศษได้มีระเบียบว่าด้วยมาตรการควบคุม ตรวจสอบ เร่งรัดการสอบสวนคดีพิเศษ พ.ศ. 2550 ข้อ 5 กำหนดระยะเวลาการสอบสวนคดีที่ไม่ปรากฏว่าผู้ใดเป็นผู้กระทำผิด ให้คณะพนักงานสอบสวนคดีพิเศษทำการสืบสวนสอบสวนมีกำหนด 1 ปี โดยที่ข้อเท็จจริงพบว่า คดีนี้ได้ใช้เวลาสอบสวนมาเป็นเวลานาน จึงเป็นเหตุผลและความจำเป็นที่ต้องเสนอสำนวนไปให้พนักงานอัยการพิจารณา แต่ทั้งนี้ มิได้หมายความว่า คดีนี้จะยุติการสอบสวนหรือการดำเนินการใด ๆ โดยสิ้นเชิง แต่ยังสามารถทำการสืบสวน และหากต่อไปภายหน้ารู้ตัวผู้กระทำผิดจะสอบสวนต่อไป

2) กรณีร่างพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการทรมานและการบังคับบุคคลให้สูญหาย พ.ศ. .... นั้น หากภายหลังได้มีการประกาศและบังคับใช้เป็นกฎหมาย กรมสอบสวนคดีพิเศษขอยืนยันว่า จะดำเนินการตามอำนาจหน้าที่ในพระราชบัญญัติดังกล่าวอย่างเคร่งครัด ทั้งนี้ ในคดีพิเศษที่มีลักษณะเดียวกันหรือเกี่ยวข้องกับกรณีบุคคลสูญหายทุกเรื่องที่กรมสอบสวนคดีพิเศษรับไว้ดำเนินการนั้น กรมสอบสวนคดีพิเศษจะดำเนินการสืบสวนสอบสวนตามกฎหมายต่อไป

****************************************************************